Doğum Sancısı...

Temmuzun bu ilk ve sıcak gününe uyandığım şu zamanlarda her daim tuhaf hissederim.İnsanın kendi doğum gününün sadece sıradan bir gün olduğunu bilmesi, gerçekten de acı! Oysa ki çocukluğum da hiç de öyle değildi.Bütün dünya doğum günümü kutlar zannederdim.Hep bir neşe, hep bir mutluluk vardı.

Gelin görün ki zaman ve yaş ilerledikçe insan anlıyor işte.Dünya sana diyor ki :"Doğduysan doğdun canım, inan hiç umurumda değil!" Gerçekler yüzüne bir tokat gibi çarpıyor.Sonuçta dünyayı kurtarmadım.Amerikayı keşfetmedim.Ampulü bulmadım.Dünya neden doğum günün kutlasın ki?Şunun şurasında elimde kalan son yirmili yaşlarımın tadına varırcasına yaşamak ve dünyaya canın cehenneme demek istiyorum.


Yeni yaşımda ki hedeflerim;

*Tatile çıkmak, mümkünse Ayvalık dışında bir yer artık.

*Bir çocuk kitabı yazmak, bu yeteneksizlikle çocuklara da yazık ama bunu ciddi ciddi düşünüyorum

*Yemek kursuna gitmek.Yeni cafe açan bir arkadaşımla beraber gerçekleştirdiğimiz plan doğrultusunda kısmetse bu kış yemek kursuna gitmeyi planlıyorum.Yeni tariflerimizi Cafe'de görücüye çıkarır, müşterilerin bütün sağlık masraflarının müessese tarafından karşılanacağını bildiririz.

* Yetenek Sizsiniz'de jüri üyesi olmak.Hülya Avşar kadar müzik bilgim ve Sergen'den daha iyi bir konuşma kabiliyetim olduğu kesin.Neden olmasın?


* O olmadı,Survivor 'a katılıp , 48 kiloya düşmek.Diyetisyen diyetisyen dolaşıp, varlık içinde yokluk çekmeye ne gerek var.Issız adaya git yoklukta zayıfla.Amerika senin, İtalya benim gez.Attığın dünya turu da hediyesi.


   Hayal kurmak güzeldir.Annemin meşhur bir sözü vardır : "Umut, yağlı yemekten iyidir."

     Bu arada unutmadan, herkesin kabotaj bayramı kutlu olsun :)